je suis rien

(Westland, 6 juli 2024, nummer 450). In dezelfde week dat Nederland na bijna 14 jaar weer een echt nieuwe regering – zonder Rutte – kreeg werd in Westland burgemeester Bouke Arends voorgedragen om hier nog 6 jaar te blijven. Die, een beetje acterend, aangaf dat hij die ochtend een soort examengevoel had. Maar die toen al wist dat de herbenoeming vaak een automatisme is.
Je moet je als burgemeester wel beestachtig of frauduleus hebben gedragen, of zelf niet meer willen, om zo’n verlenging te dwarsbomen.

Spannende onzekerheid
Toch blijft er voor iedereen, met name voor de burgemeester, wel één spannende onzekerheid. Niemand – met uitzondering van de ambtenaar die de stemmen telde – weet officieel hoe de echte uitslag is van de geheime hoofdelijke stemming. Naar buiten toe is die namelijk alleen maar ja of nee.
Het zou best 49 tegen 51 procent kunnen zijn. Of unaniem voor! Maar in zijn hoofd blijft de burgemeester altijd peinzen dat mogelijk één of meer raadsleden tegen hebben gestemd. Misschien niet tegen hem persoonlijk maar omdat zij bijvoorbeeld principieel een door de bevolking gekozen burgemeester willen.

Wie was tegen?
Dat lot moet burgemeester Arends, net als zijn andere collega’s, gewoon maar dragen. De meesten zijn nuchter genoeg om te beseffen dat er altijd wel enkele tegenstanders in de raad huizen. Soms kennen ze die wel maar het is leuker om precies te weten wie het zijn.
Dat is lastig te ontdekken omdat er onder politici tegenstanders rondlopen die je verbaal een mes in de rug te steken terwijl ze je glimlachend aankijken.

Broekie
De burgemeester suggereerde gezien zijn leeftijd van 58 jaar dat hij die nieuwe termijn waarschijnlijk wel hier zal afronden. Maar politici gebruiken vrijwel nooit het woord nooit.
En iedereen in burgemeestersland weet dat er een ongeschreven trend is waarbij eerste burgers een herbenoeming afwachten, dan het licht zien, en enkele jaren later op zoek gaan naar een andere gemeente of job.
Arends herbenoeming loopt tot december 2030, dan is hij ruim 64 jaar, formeel mag hij blijven tot zijn zeventigste. In Amerika ben je dan een broekie om president te worden.

Raadsleden in de rij om hun burgemeester te feliciteren. FOTO GEMEENTE WESTLAND

Kritiek van anderen
In zijn dankwoord na de herbenoeming zei hij dat hij inmiddels wel een, naar zijn zeggen, goede Westlandse gewoonte heeft overgenomen. Dat hij er ‘zo verrekte slecht tegen kan’ als anderen kritiek hebben op zijn gemeente. Hoewel hij er zich van bewust is dat er nog tal van dingen voor verbetering vatbaar zijn maakt zulke kritiek, vooral van buitenstaanders, hem al snel chagrijnig.
Dat lijkt een goeie trek maar tegelijkertijd mag je juist van een burgervader ook enige afstand verwachten. Lokaal chauvinisme is tot op zekere hoogte goed maar een burgemeester moet ook een ‘helicopter-view’ hebben. Die zijn burgers ook vertelt hoe relatief alles is. Dat we geen paradijselijk Asterixdorp zijn in een grote boze wereld.

Eerste termijn schriftelijk
Deze week was er weer vlak voor het zomerreces een langdurige raadsvergadering onder andere over de Jaarrekening 2023 en de Kadernota. Dan wordt grosso modo de actuele financiële stand van zaken doorgesproken en hoe het nu verder moet.
Om te voorkomen dat dat leidt tot gênant lange vergaderingen is enkele jaren terug besloten dat de eerste termijn schriftelijk wordt gehouden. Zowel van de kant van de gemeenteraadsfracties als van het bestuurscollege. Dat scheelt veel tijd al lijkt het opmerkelijk dat een raadsvergadering begint met een tweede termijn.

Een hele zit
Dan mag je verwachten dat vooral raadsleden dan alleen maar inhaken op de gegeven collegeantwoorden. Maar dat gebeurt deels, in de praktijk is de tweede termijn qua debat meer een herhaling van de schriftelijke eerste termijn.
Als je de tijd voor amendementen, moties, stemmingen (en schorsingen) erbij optelt kwam je dit keer toch nog aan 7 uur, 50 minuten en 46 seconden. Zelfs voor vergadertijgers een hele zit..
Natuurlijk ging het over belangrijke zaken, zoals bijvoorbeeld de Flora Campus en theater De Naald, en ook over heel veel geld. Maar vooral de laatste anderhalf uur zie je door vermoeidheid de vergadering kwalitatief steeds minder worden. Zelfs pinnige grapjes worden oubollig of flauw, fouten maken ligt dan op de loer.

Beginnen met derde termijn
Niets belet de politiek om ook de tweede termijn, zakelijker, schriftelijk te doen. En de financiële vergadering te beginnen met een derde termijn waarin niet meer hoeft te worden gesproken over puur technisch, inhoudelijke beleidsaspecten. Alleen over hoe de partijen er politiek instaan en besluiten.
Niks nieuws trouwens, die volgorde gebeurt nu al via eerst (mondelinge) raadscommissies en later gewone raadssessies. Maar strakkere afspraken over bespreken en besluiten zou de gemeentelijke politiek wel omhoog krikken. Met minder vermoeide raadsleden en geen zeurderige herhalingen. En ook veel kortere vergaderingen.

De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.